اینجا یی که منم

اینجا ... گوشه ای از تن گربه ای چموش...در قلب مقاومت روزهای تاریخ:

اینجا ارتفاع خانه ها زیاد نیست ولی ارتفاع اندیشه زیاد است...اینجا خانه ی کسی پنت هوس ندارد اما تمام شهر از زیرزمین هم پیداست...تمام شهر قلبی روشن است... تمام شهر عشق است...لازم نیست بالا بروی برای دیدن اینها ... از همین جا هم میشود دید...مردم اینجا مثل نخلهایش سربلندند و مثل بیدهای مجنون افتاده ... هنوزهم جای هجوم وحشیانه ی بمب ها را میتوان روی دیوار دید... هنوزهم صدای چرخ های ویلچر و خس خس سینه ی شیمیایی در شهر می پیچد...از اینجا که من هستم انگار دنیا به اندازه ی هیچ ارزش ندارد...هنوزم شلمچه همان شهر عشق است همان است  فقط تیر و ترکش ندارد...اینجا سخت نیست عاشق وطن بودن...خیابانهای اینجا پراز چشم است ... نه چشم هرزه ی هوس بلکه چشمان شیرانی که برای دفاع از این اقیانوس عشق همه چیز را فدا کرده اند...اینجا جان دادن آسان است... هیچ کس برای هیچ چیز حتی جانش بخیل نیست..